صدای باران، روی شیروانی، صدای جیرجیرک از لابلای برگهای پیچک، صدای تیک تاکِ ساعت، صدایِ جغدها روی بالاترین نقطه ی درخت بید، بوی کاهگلِ نم خورده، صدای موج های دریا در سکوتِ مطلقِ شب. همه و همه یک چیز را به من می آموزند!
زندگی جاریست، پابرجاست، وحس های خوب هنوز هم هستند.
همین صداهای ساده، همین حال و هواهایِ نم زده، همه تکرار می‌شوند اما تکراری نه!